Clubweekend Winterberg

Dag 1

Vrijdag 31 mei was het dan eindelijk zover: de start van het TC de Batauwers clubweekend, editie 2024. Na de primeur van een jaar eerder was besloten om wederom naar hotel Herrloh in Winterberg af te reizen. Zij bleken zeer flexibel met de boekingen om te gaan en dat is voor onze club natuurlijk een van de redenen om weer voor deze accomodatie te kiezen. In eerste instantie zouden we met 16 dames en heren afreizen, maar op het laatste moment wilde Eric ook nog mee. Helaas bleek het hotel stijf volgeboekt, maar hij kon wel een hotel in de buurt vinden en dus gewoon met ons meerijden en eten in ons hotel. Het carpoolen was uiteindelijk toch weer gelukt met wat passen en meten en kwamen we op vrijdag zo rond 13:00 uur met 17 personen aan in het hotel. We werden weer netjes ontvangen met een pastalunch en daarna was het omkleden en verzamelen voor een ritje van zo'n 65 km als opwarmertje.

Waar we in 2023 toch vrij veel over provinciale wegen met veel autoverkeer gereden hadden, is er dit jaar veel tijd en moeite gestoken om de rustigere wegen te vinden. Niet in de laatste plaats omdat het veiliger is, maar ook rijdt een stuk prettiger en is er tijd voor een praatje poep onderweg. Het uitzetten van een route gaat meestal wel goed, maar de definitie van een 'verhard fietspad' is soms toch iets anders dan je verwachtingspatroon. Helaas kwamen we toch op een soort 'boerengravelpad' terecht waar niet iedereen even soepel overheen ging. Het was redelijk fris, maar langzamerhand kreeg de zon de overhand en was het gewoon fantastisch fietsweer. Na een mooie rit kwamen we zo rond half zes weer terug bij het hotel, waar we gezamelijk in de bar nog wat te drinken namen. Na het douchen konden we aanschuiven aan 'onze eigen tafel' voor dit weekend voor een heerlijk diner. Het bleef nog lang gezellig.

Dag 2
Het was al bekend dat het zaterdag niet het beste fietsweer zou worden. Bij het ontbijt zag het er al koud en nat uit, maar de meeste weer apps voorspelden toch dat het wat later droog zou worden. Natuurlijk hadden we niet het geduld om daarop te wachten, dus was het om 10:00 uur verzamelen in regenkleding. Het spetterde wat bij vertrek, maar we waren het dorp nog niet uit of de sluizen werden open gezet. De eerste 20 km zou de Linspher radweg gevolgd worden, een tot fietspad omgebouwde treinbaan. De oude stoomtreinen konden slechts zo'n 2,5 % stijging hebben, dus niet al te zwaar. Wij gingen bergaf, dus niet te veel inspanning het eerste stuk, wat wel betekende dat je je niet warm kon fietsen. Na een kilometer of 10 de eerste (en enige!) lekke band van het weekend en helaas bleek de ongelukkige zijn inbussleutel vergeten te zijn en de rest van de groep stond een stuk verder onder een boom te schuilen. Een man of 3 reden terug en toen was het ongemak gauw gefikst natuurlijk en konden we weer verder.

Na een uurtje of twee werd het zowaar helemaal droog en toen de weg ook wat opgedroogd was, konden de regenjasjes uit en verbeterde gaandeweg het weer steeds verder, zowaar nog een waterig zonnetje gezien! Zo rond het middaguur begon iedereen toch wel trek te krijgen, maar het enige wat we zo snel in Hallenberg konden vinden was een bistro-achtige uitspanning. Er stond pasta op de menukaart, maar die was op, dus werd het pizza of doner. John en Otto hadden daar geen trek in en besloten om hun heil ergens anders te zoeken. Ze hadden duidelijk moeite om de route weer te vinden en we hebben ze een keer of 4 - 5 langs zien komen. Uiteindelijk vonden ze toch weer het juiste pad. Het voordeel van dit alles was, dat de rest van de groep gezien had waar ze naartoe gereden waren, want onze GPS had ook duidelijk moeite met het vinden van de juiste route, bedankt voor het zoeken Otto en John! Helaas lag er direct na de lunch een helling van zo'n 15% en Andre had niet door dat hij voor nog op het grote blad reed en daar kwam hij pas achter toen hij links en rechts door 'koffiemolentjes' ingehaald werd. Gelukkig kon hij op de fiets blijven. De laatste hellingen naar Winterberg, de Hochsauerland Hohenstrasse en de Winterberger Strasse, waren kuitenbijters van de eerste orde, niet omdat ze zo steil zijn, maar vrij lang en aan het einde van de rit! Niet iedereen ging het even makkelijk af, maar uiteindelijk kwam iedereen veilig terug in zijn eigen tempo en konden we genieten van een hersteldrankje.
Het hotel had voor de zaterdagavond een BBQ gepland en dat was natuurlijk super lekker. Salades, gerookte zalm, pastasalades en natuurlijk vlees. Superlekker allemaal!

Dag 3
Ook op deze dag stond er weer een rit gepland van zo'n 100 km. De mensen die maar twee nachten zouden blijven reden een andere route, want zij wilden toch wel voor het avondeten thuis zijn. Waar we zaterdag omhoog waren geploeterd, gingen we zondag in de mist naar beneden met een noodgang. Er waren fietsers die, ondanks de nattigheid, toch de 80 km/h aantikten in sommige afdalingen! Toen we zo'n beetje op het laagste stuk van de route aangekomen waren, was de mist verdwenen en klaarde het steeds verder op. Wederom een prachtige route, naar de Edersee. De klimmetjes waren beter verdeeld dan een dag eerder en dat was voor iedereen een stuk prettiger. Bij de Edersee vonden we een uitspanning voor koffie en daar zaten we heerlijk op het terras in een, wederom, waterig zonnetje. Iedereen had voldoende eten bij zich en niemand had eigenlijk trek in (weer) een vette hap.

En daar gingen we weer door, heuveltje op, heuveltje af. Inmiddels waren we bezig met de derde dag en dan is het best wel zwaar als je alleen maar zo af en toe de Grebbeberg of de Italiaanse weg oprijdt. Dit is toch wel andere koek en regelmatig kwamen we wel boven de 10% qua stijgingspercentage. Als afsluiter reden we deze keer weer de Linspher radweg, maar dan naar boven. En aan het eind van een rit is zo'n 15 km met 2,5% gemiddelde stijging toch een hele uitdaging. Het tempo daalde, en daalde, en daalde en soms kwamen we maar net boven de 10 km/h uit. Hulde voor de groep, want die bleef grotendeels bij elkaar en iedereen hielp elkaar door de moeilijke momenten. Sommigen moesten heel diep gaan die dag, maar uiteindelijk kwam iedereen, hondsmoe maar voldaan, weer bij het hotel. Bij het diner zag je sommigen weer een beetje opknappen gelukkig.

Dag 4

De laatste dag voor degenen die 3 nachten geboekt hadden. De vorige avond hadden we afgesproken dat we een ritje van zo'n 56 km zouden rijden en om 09:00 uur zouden vertrekken om zo rond 12 uur weer in het hotel te zijn. Uiteindelijk bleken alleen Michel en Willem de ware bik(k)els en verder wilde er niemand meer mee. Eerst een heel stuk over een provinciale weg en daar kregen we het alletwee toch wel een beetje benauwd van met al dat langsrazende verkeer. Gelukkig wordt er goed rekening met fietsers gehouden, dus het leek spannender dan het uiteindelijk was. We kwamen door dorpjes en daar zag je gewoon niemand. Garagedeuren die gewoon open stonden, nou dat hoef je in Nederland niet te proberen! Zo rond 12 uur kwamen we terug in het hotel, nog even douchen en daarna lunchen, auto verder inladen en naar huis. De terugreis verliep voorspoedig en slechts 1 keer een hele korte file.

Het was een fantastisch weekend, heel gezellig en er is geen onvertogen woord gevallen. Ook maakten we voor het eerst gebruik van de 'WieBetaaltWat' app en ook dat werkte goed om de kosten zo eerlijk mogelijk te verdelen.

Voor volgend jaar is de organisatie op zoek naar een accomodatie in de Eifel. Er zijn al wat kanshebbers aangeschreven en een aantal heeft al aangegeven dat ze vol zitten op de geplande datums (Hemelvaartweekend) en anderen wilden geen grote groepen ontvangen. Geen nood, er zijn voldoende hotels en pensions waar we uit kunnen kiezen.

Hieronder nog wat foto's en filmpjes (met dank aan Michel)